آلودگی آب های سطحی و زیرزمینی درایران با تمرکز بر زاگرس مرکزی

هر جا سخن از آلودگی به میان می آید ،آنچه بیش از هر چیز انسان را به خود مشغول می کند موضوع آلودگی آب است. زیرا درست است که آب سه چهارم سطح کره زمین را فرا گرفته ،به علاوه در محیط، زیستگاه گونه های زیادی از موجودات آبزی است،اما منابع آب مورد استفاده انسان در خشکی ها وجود دارند و در نتیجه محدودترند و امکان آلوده شدن آنها بیشتر است. از سوی دیگربه دلیل کندی عمل اختلاط و تغییرو تحول مواد آلوده سازی که وارد آب می شوند،آلودگی آب به مراتب دیرتر از دیگر آلودگی ها، از جمله هوا ،زایل میشود .با توجه به گردش آب در طبیعت ملاحظه می شود که اگرماده یا موادی به آب اضافه گردد ،همراه آب در طبیعت گردش میکند و اگر این ماده برای جانداران و سلامت انسانها مضر باشد ،یا تعادل اکوسیستم ها را بر هم بزند زیان های غیر قابل جبرانی به بار خواهد آورد. در سال 1969 در مجامع علمی برای آلودگی آب تعریفی ارایه شد: آلودگی آب عبارت است از افزایش هرمقدار معرف اعم از شیمیایی ، فیزیکی یا بیولوژیکی که موجب تغییر خواص و نقش اساسی آن در مصارف ویژه آب بشود. طبق نظر سازمان همکاری اقتصادی و توسعه، مهمترین تاثیرات فعالیت های انسان بر روی آبها در سه مورد خلاصه میشود: مصرف بیش از حد آب و از بین رفتن منابع آب، و آلودگی آبهای سطحی و زیر زمینی.کیفیت آبها نیز بحران دیگری است که برخی کشورها در پیش رو دارند. میزان آلودگی برخی آبها و روند افزایش آن در بسیاری از نقاط کره زمین بسیار نگران کننده میباشد. آب های سفره های زیر زمینی و رودها و دریاچه ها منابع مهم تامین آب شیرین هستند که مستقیما در معرض آلودگی توسط فعالیت های انسان قرار دارند.

کلیدواژه ها:

آب ، آلودگی آب ، منابع ، عوامل فزیکی و شیمیایی آلودگی ، توسعه پایدار