بررسی سطح مطلوبیت ابعاد توانمندسازی منابع انسانی و ابعاد عملکرد کارکنان سازمان مدیریت بحران کشور

توانمندسازی کارکنان تکنیکی است که برای افزایش بهره وری، از طریق بالا بردن تعهد کارکنان نسبت به سازمان وبالعکس مورد استفاده مدیران قرار می گیرد این شیوه روش ارزشمندی است که بین کنترل کامل مدیریت و آزادی عملکارکنان، توازن برقرار می کند. از این رو داشتن منابع انسانی توانا و کارآمد که به عنوان ثروت و دارایی های حیاتی سازمان محسوب می آیند، منافع بسیار زیادی برای سازمان ها به دنبال خواهد داشت. در تحقیق پیشرو هدف آن است که به بررسیابعاد توانمند سازی بر عملکرد کارکنان سازمان مدیریت بحران کشور پرداخته شود و ابعاد توانمند سازی و ابعاد عملکرد دراین سازمان مورد سنجش قرار گیرد.ازآنجاییکه تحقیق حاضر از نوع توصیفی میباشد، همچون بسیاری از مطالعات توصیفی مشابه برای جمعآوری اطلاعات و بررسی توانمندسازی با عملکرد کارکنان و پیمایش آن از ابزار پرسشنامه استفاده شده است.پس از جمعآوری کامل پرسشنامهها و نمرهگذاری آنها، کلیه اطلاعات بدست آمده با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی آلفای کرونباخ، آزمون کولموگروف– اسمیرنوف و آزمون رگرسیون، جهت بررسی تاثیر بین متغیرها مورد بررسیقرار خواهند گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد احساس شایستگی داشتن و احساس موثر بودن در وضعیت مطلوب قراردارد و احساس داشتن حق انتخاب و احساس معنی دار بودن و احساس داشتن اعتماد به همکاران دروضعیت نامطلوب قرار دارد که در کل فرضیه ابعاد توانمندسازی کارکنان سازمان مدیریت بحران کشور در سطح نامطلوب قرار دارد و همچنین ابعادعملکرد کارکنان سازمان مدیریت بحران کشور نیز در سطح نامطلوب قرار گرفته است که تعیین آن با توجه به مقدار پایین تراز 4 بودن آن در وضعیت نامطلوب قرار گرفته و مورد تایید قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

ابعاد عملکرد ، ابعاد توانمند سازی ، احساسارزشمند بودن ، سازمان مدیریت بحران