پهنهبندی میزان هدایت الکتریکی در آب آشامیدنی شهر شیراز با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS و تعیین دقیقترین روش میانیابی
محل انتشار: سومین کنفرانس بین المللی مهندسی محیط زیست
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 496
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EICONF03_037
تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1396
چکیده مقاله:
بررسی تغییرات مکانی پارامترهای کیفی آبهای آشامیدنی در شناخت وضعیت کیفی منابع آب و تعیین مناسبترین راهکارهای مدیریتی از اهمیت ویژهای برخودار ا ست. توانایی منح صر به فرد سی ستم GIS در ترکیب کردن منابع اطلاعاتی گوناگون و بسیار متفاوت ، تجزیه و تحلیل روند زمانی، وقایع و ارزشیابی اطلاعات مکانی میتواند در مدیریت منابع آب چه از لحاظ کمی و چه کیفی راهگشای بسیاری از معضلات این حوزه باشد. بر این اساس در شهر شیراز 96 نقطه که بر اساس چگالی جمعیت و اطلاعات جمعیتی بد ست آمده از مرکز پژوهش شهرداری شهر شیراز بد ست آمدند در محیط نرمافزار GIS انتخاب شد سپس از این نقاط نمونه آب آ شامیدنی در محل م صرف آب، جمعآوری و برای برر سی میزان هدایت الکتریکی به آزمایشگاه فرستاده شد ند. مقایسه پهنه بندی هدایت الکتریکی بر روی نقشه شهر شیراز با استفاده از روش کریجیتگ معمولی در محیط GIS با استانداردهای ملی و بین المللی ن شان داد که در جنوب و شرق شهر شیراز میزان هدایت الکتریکی افزایش یافته و به 1812 میکرومهوس بر سانتی متر میرسد. آنالیز دادهها در نرم افزار R نشان داد که 90 درصد از نمونههای آب آشامیدنی دارای هدایت الکتریکی با میزان 812 تا 1669 و فقط 5 درصد آنها هدایت الکتریکی با عدد 1600 میکرومهوس بر سانتی متر و بالاتر از آن را دا شتند در انتها با اندازه گیری میزان خطای RMSE در روش ارزیابی متقابل برای مقای سه انواع رو شهای زمینآماری در محیط GIS ،بهترین روش جهت پهنه بندی هدایت الکتریکی و پیشبینی مقادیر مجهول روش Kriging Exponential Ordinary تعیین شد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شیما مرتضی زاده بهبهانی
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران.ایران
رامین نبی زاده
استاد گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران.ایران
محمود علی محمدی
دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران.ایران
محمد حسینی
استادیار گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شیراز.ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :