اثر آیورمکتین بر تشنجات ناشی از لیندان در موش سوری

لیندان یک هیدروکربن کلرینه با خاصیت حشره کشی است . این دارو در انسان و حیوانات برای از بین بردن انگل های خارجی استفاده می شود . نشان داده اند که لیندان با اثر مهاری بر روی سیستم گاباارژیک، باعث بروز تشنج می شود . آیورمکتین یک لاکتون حلقوی بزرگ و داروی انتخابی برای درمان فیلاریازیس لنفاوی و کوری رودخانه ( اونکوسرکیازیس ) در انسان می باشد . چندین مطالعات نشان داده اند که آیورمکتین دارای اثرات ضدتشنجی در مدلهای مختلف حیوانی است ( اما در همه مدلها این اثر نشان داده نشده است ). احتمال دارد که این اثر ضدتشنجی از طریق گیرنده GABAA است، زیرا آیورمکتین به جایگاههایی روی گیرنده GABAA متصل می شود . هدف از این مطالعه،( تعیین اثر آیورمکتین بر تشنجات ناشی از لیندان در موش سوری است . حیوانات دوزهای مختلف آیورمکتین g/kg 40 ، 60 و (80 را به صورت داخل صفاقی، 60 دقیقه قبل از تزریق داخل صفاقی لیندان ) (20 mg/kg دریافت کردند . بعد از تزریق لیندان تشنجات کلونیک و تونیک مورد بررسی قرار گرفت . نتایج نشان داد که آیورمکتین به صورت وابسته به دوز باعث کاهش شدت تشنجات ناشی از لیندان می شود به طوری که آیورمکتین با دوز 80 mg/kg و 40 mg/kg به ترتیب کمترین (p<0.05) و بیشترین (p<0.001) اثر ضدتشنجی را داشت . نتایج بدست آمده نشان می دهد که آیورمکتین اثر ضدتشنجی در تشنجات ناشی از لیندان دارد و این اثر ضدتشنجی از طریق گیرنده GABAA است