اثربخشی مداخله گروهی فراشناختی بر فرانگرانی و باورهای فراشناختی دانش آموزان مبتلا به اختلال مختلط اضطراب فراگیر و افسردگی اساسی

اختلال افسردگی اساسی( MDD ) یکی از شایع ترین بیماری های روانی قرن می باشد. از طرفی دیگر اختلال اضطراب فراگیر (GAD) شایعترین اختلال اضطرابی و فرایندهای محوری آن معرف فرایندهای اصلی دخیل در همه اختلال های اضطرابی است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان فراشناختی بر فرانگرانی و باورهای فراشناختی دانش آموزان مبتلا به اختلال مختلط اضطراب فراگیر (GAD) و افسردگی اساسی( MDD) می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشآموزان دختر دوره متوسطه مبتلا به اختلال مختلط اضطراب فراگیر و اختلال افسردگی اساسی بود که در سال تحصیلی 94-95 به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر مشهد مراجعه کردند. نمونه پژوهش حاضر شامل 40 دانش آموز دختر دوره متوسطه مبتلا به اختلال مختلط اضطراب فراگیر و اختلال افسردگی اساسی بود که بعد از تشخیص علایم اختلال به دو گروه 20 نفری (20 نفر گروه آزمایش، 20 نفر گروه گواه) تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت درمان گروهی فراشناختی قرار گرفته و گروه کنترل جهت مقایسه در لیست انتظار درمان بودند. شرکت کنندگان در مرحله پیش از درمان و جلسه آخر درمان (جلسه دهم) مقیاس افسردگی بک( BDI-II)، اضطراب بک ( BAI) پرسشنامه باورهای فراشناختی ( MCQ-30 )، پرسشنامه فرانگرانی( MWQ) را تکمیل نمودند. در این پژوهش از روش های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف استاندارد و از روش آمار استنباطی تحلیل کوواریانس استفاده شد. در پرسشنامه باورهای فراشناختی نمره کل دانش آموزان پس از مداخله کاهش یافت. همچنین میزان افسردگی، اضطراب و فرا نگرانی دانش آموزان پس از مداخله درمانی کاهش معناداری نشان داد. نتایج بررسی ها نشان داد که رویکرد درمانی مبتنی بر مدل فراشناختی ولز در درمان اختلال مختلط اضطراب فراگیر (GAD) و افسردگی اساسی (MDD) موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

درمان فراشناختی ، اختلال اضطراب فراگیر ، اختلال افسردگی اساسی ، دانش آموزان