تبیینی جامع از رویکردها و کاربردهای رایج در سنجش پویا

به دنبال تغییرات چشمگیری که در دهه های گذشته در آموزش و پروش ایجاد شده است، فرایند سنجش و ارزشیابی فراگیران نیز دستخوش تغییر شده است. آزمون های سنتی ایستا که به اندازه گیری میزان حصول به معیارهای از پیش تعیین شده کمک شایانی کرده اند، هرچند در طی سالیان سال توسط ارزیابان و متخصصان حوزه آموزش مورد استفاده قرار گرفته اند، اما با ظهور نهضت روانی – آموزشی استفاده از آنها به مخاطره افتاده است. در حالت معمول، آموزش معمولا نسبت به سنجش اولویت پیدا می کند به طوری که ابتدا فرایند آموزش صورت می گیرد و سپس سنجش در پی آن می آید. اما این دو در نظریه فرهنگی اجتماعی ویگوتسکی با هم ترکیب می شوند و فرایند دو قطبی را تحت عنوان سنجش پویا به وحدت می رسانند.آموزش و سنجش یکی می شود و سنجش برای آموزش و آموزش برای سنجش در راستای رشد ذهنی افراد رخ می دهد و تلاش میشود تا ظرفیت های بالقوه آزمودنی را شناسایی کرده و از طریق برنامه ریزی مناسب، بستر مطلوبی را برای کاهش شکاف بین تواناییهای شناختی بالقوه و بالفعل فراهم سازد. در این راستا مقاله حاضر با بیان ایده های اصلی سنجش پویا، پیشینه، اهمیت حوزه پتانسیل افراد در سنجش، کاربرد آن در ارزشیابی، نتایج حاصل از اجرا درحوزه های مختلف از جمله حوزه آموزش دارد.

کلیدواژه ها:

سنجش پویا ، رویکردهای رایج ، پتانسیل افراد ، کاربردهای سنجش پویا