رابطه بین تمایز یافتگی خود نگرش مذهبی و سبک های دلبستگی با رضایت زناشویی در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی شهر اهواز

هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان رابطه بین تمایزیافتگی خود، نگرش مذهبی و سبک های دلبستگی با رضایت زناشویی در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی شهر اهواز بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان زن و مرد متاهل بود. در این پژوهش بر اساس جدول کرجسی و مورگان 348 نفر به صورت تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های تمایزیافتگی خود،سبک های دلبستگی بزرگسالان، نگرش مذهبی و رضایت زناشویی استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ویراست بیست و یکم در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی استفاده گردید. نتایج نشان داد که بین تمایزیافتگی خود، نگرش مذهبی و سبک دلبستگی ایمن با رضایت زناشویی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و بین سبک های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی با رضایت زناشویی رابطه منفی و معنادار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون به روش ورود نشان داد که تمایزیافتگی خود، نگرش مذهبی و سبک های دلبستگی 32 درصد از واریانس مربوط به رضایت زناشویی را تبیین می کنند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون به روش گام به گام نشان داد که از میان متغیرهای پیش بین، نگرش مذهبی، سبک دلبستگی دوسوگرا و تمایزیافتگی خود پیش بینی کننده های معنی داری برای رضایت زناشویی هستند. سطح معنی داری در این پژوهش 0/05