بررسی چندشکلی تعدادی از جایگاههای ریزماهواره ای دونوکلیوتیدی dinucleotide در بلدرچین ژاپنی Coturnix Japonica

در این تحقیق به بررسی چگونگی تکثیر و چندشکلی در هشت جایگاه ریزماهواره ای دو نوکلیوتیدی که برای بلدرچین ژاپنی اختصاصی بودند پرداخته شد. آغازگرهای مورد نظر در 200 پرنده از ایستگاهتحقیقاتی بناب آزمایش شدند. نمونهها از چهار سویه Tuxedo ،Golden ،Pharach و Panda گرفته شده بودند. در مجموع تمامی جایگاهها پلی مرف بودند بجز جایگاههای GUJ0001 وGUJ0041 بترتیب در سویه های Panda و Tuxedo که یک شکل بودند. پارامترهای مختلف تنوعدرون جمعیتی برای جمعیت مورد نظر بررسی شد. میانگین هتروزایگوسیتی بدست آمده برای کل جایگاهها 366/0 بود، همچنین میزان میانگین هتروزایگوسیتی بدون احتساب جایگاه مونومورف 374/0 برآورد گردید. در بین جایگاههای مختلف بیشترین و کمترین میزان PIC و شاخص اطلاعات شانون بهترتیب برای جایگاههایGUJ0059 وGUJ0001 بدست آمد. نتایج این مطالعه نشان میدهند که علیرغم اعمال انتخاب برای سالیان متمادی و نیز سیستم جفت گیری بسته در این جمعیت هنوز سطح نسبتا بالایی از چندشکلی در جمعیت مورد نظر وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بلدرچین ژاپنی ، ریزماهواره ها ، چند شکلی ، هتروزایگوسیتی