گردشگری پایدار

اتحادیه گردشگری جهان، اشتغال 392٬000٬000 شغل در تولید ناخالص 3/6 میلیارد دلاری را در سال 1999 ناشی از صنعت گردشگری دانسته است . (1٬999 Endresen,) که این رقم 12% تولید ناخالص جهانی را شامل می شود. این اتحادیه پیش بینی نرخ رشد سه در صدی را در فاصله سال های 1٬998 تا 2٬010 در جهان بوده است (1٬999 UNESCO). رشد آینده، تصویری زیبا از گردشگری را برای کسانی که می خواهند سهمی از این صنعت داشته باشد، ترسیم می نمایند. همان گونه که رشد تقاضا، رشد عرضه را در پی خواهد داشت، رشد این صنعت نیز فرصت هایی را برای مکان های جاذبه گردشگر در پی خواهد داشت. گردشگری را می توان سیستمی دانست که بر جامعه تاثیر گذاشته و جامعه و بازار هم تاثیر می پذیرد و به عبارتی، ارتباطی وجهی بین جامعه (فرهنگ ها)، بازار و گردشگری برقرار است. دست یافتن به پایداری آن هنگام که خواهد بود که: 1-مطالعات امکان تجزیه درست و دقیقی با در نظر گرفتن جمیع شرایط در حوزه این صنعت صورت پذیرد. 2-استانداردهای سرهنگی زیست محیطی، مستندسازی کیفیت و سیاست های کاربری ارضی و مالکیت آن ها در سایت های تاریخی و فرهنگی رعایت گردد. 3-شرایط سرمایه گذاری (توسعه منابع انسانی، امنیت گردشگر، سیاست های قیمت گذاری و قواعد تجارت) به صورت کاملا معقولانه و منطقی مهیا گردد. 4-مشارکت بخش خصوصی در صنعت گردشگری، به گونه ای صورت پذیرد که نیروهای کنونی، فرایند جهانی شدن را سرعت بخشد. 5-منابع مالی مورد نیاز برای مرمت آماده سازی و مراقبت از مکان های تاریخی و فرهنگی تامین گردد. 6-آموزش نیروهای انسانی از جمله مقولات مهمی است که می تواند بر سرعت بخشیدن به توسعه پایدار کمک بسزایی نماید.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، فرهنگ ، سیاست ، مشارکت ، آموزش