بررسی ارتباط بین ترکیب بدنی و شاخصهای آمادگی جسمانیدانشجویان غیرفعال دانشگاه تبریز

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین ویژگیهای ترکیب بدنی با شاخصهای آمادگی جسمانی (توان هوازی، توان بیهوازی و انعطاف پذیری) دانشجویان پسر و دختر دانشگاه تبریز بود. روش شناسی: آزمودنیهای این پژوهش 120 دانشجوی پسر و دختر 60 دانشجوی پسر و 60 دانشجوی دختر) به ترتیب با میانگین سنی 22/6±4/2 و 22/67±2/63 سال، وزن 12/84±73/50 و 61/3±10/7 کیلوگرم و قد 177/54±5/52 و 162/28±6/04 سانتیمتر بودند، که به صورت تصادفی انتخاب شدند. شاخصهای ترکیببدنی آزمودنی-ها (درصد چربی، شاخص توده بدن، نسبت دور کمر به دور باسن) با استفاده از کالیپر و متر نواری اندازهگیری شدند. همچنین توان هوازی با آزمون پله و توان بی هوازی با پرش سارجنت و انعطاف پذیری توسط تخته انعطاف اندازهگیری گردید. دادهها پس از جمعآوری در سطح معنیداری 5 / 0 درصد با نرم افزار Spss22 تحلیل شدند. نتایج: نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد؛ در گروه پسران بین توان بیهوازی با وزن p=0/06 و r=0/49 و شاخص توده بدن p=0/017 و r=0/43 و در گروه دختران نیز بین توان بیهوازی با وزن p=0/002 و r=0/54 و شاخص توده بدن p=0/002 و r=0/53 همبستگی مثبت معناداری وجود دارد. نتیجهگیری: با افزایش وزن و شاخص توده بدن آزمودنی ها ارتفاع توان بیهوازی آنها نیز افزایش پیدا کرده است. با توجه به نورم ملی و تحلیلهایآماری، دانشجویان پسر و دختر به ترتیب 3 / 33 % و 3 / 83 % اضافه چربی داشتند، تجمع چربی به عنوان بافت مزاحم در عوامل آمادگی جسمانی دانشجویان عمل میکند و میبایستی کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

ترکیب بدنی ، توان هوازی ، توان بیهوازی ، دانشجویان