بررسی امکان استفاده از برگ انگور و پوست انار در کاهش رس قابل پراکنش در خاک

افزودن بقایای گیاهی به خاک به عنوان یک ماده بهبود دهنده ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک همواره مورد توجه قرار دارد. رس قابل پراکنش در آب یکی از شاخص های نشان دهنده تغییرات پایداری ساختمان خاک در حضور بقایای گیاهی می-باشد. این پژوهش به منظور بررسی اثر بقایای برگ انگور و پوست انار بر میزان رس قابل پراکنش در خاک و غلظت کربوهیدرات ها در خاک انجام گرفته است. برای این منظور بقایای برگ انگور و پوست انار در سطح صفر، 2 و 5 درصد مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزودن بقایای پوست انار سبب افزایش بیش تر کربن آلی خاک و غلظت کربوهیدرات قابل عصاره گیری با آب داغ و اسید رقیق خاک نسبت به بقایای انگور شد. افزایش سطح بقایا نیز سبب افزایش کربن آلی و غلظت کربوهیدرات ها در خاک شد. افزایش مقدار بقایای گیاهی مورد استفاده نیز با افزایش کربن آلی خاک و غلظت کربوهیدرات ها در خاک سبب کاهش رس قابل پراکنش خاک شد. در مجموع می توان نتیجه گرفت که استفاده از بقایای برگ انگور و پوست انار علاوه بر اثرات مثبت در جهت بهبود وضعیت مواد آلی در خاک های مناطق خشک و نیمه خشک می تواند به بهبود وضعیت ساختمانی خاک نیز کمک نماید.

کلیدواژه ها:

رس قابل پراکنش ، ساختمان خاک ، بقایای گیاهی