تاثیر فعالیت های ادراکی - حرکتی بر دامنه ی توجه دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر

کاستی توجه یکی از شایعترین مشکلات در کودکان کم توان ذهنی است و این مسیله به آسیب های روانشناختی، تحصیلی و اجتماعی منجر می شود. کمک به کودک کم توان ذهنی جهت افزایش دامنه توجه بسیار از مشکلات اساسی آنان را تعدیل می کند از بین روش های درمانی متعدد تمرینات حسی حرکتی باعث افزایش رشد شناختی می شوند لذا این تحقیق با هدف بررسی تاثیر فعالیت های ادراکی حرکتی بر دامنه توجه دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش وپذیر انجام شد. بدین منظور از بین تمامی دانش آموزان دختر کم توان ذهنی بین سنین 8 تا 12 ساله مدرسه استثنایی شهرستان دزفول ، 30 نفر انتخاب و از آنها آزمون تولز - پیرون برای سنجش دامنه توجهی شان گرفته شد، و با توجه به نتایج این آزمون دو گروه 15 نفره همسان ( کنترل و آزمایش ) تشکیل شد. سپس گروه آزمایش به مدت 16 جلسه در برنامه ی تمرینی شامل فعالیت های ادراکی - حرکتی شرکت و گروه کنترل در این مدت مداخله درمانی دریافت نکردند و تنها در جریان آموزش های عادی مدرس قرار گرفتند. در پایان پس آزمونی دقیقا مشابه پیش آزمون از هر گروه به عمل آید. نتایج تحلیل کوواریانس داده ها نشان داد که گروه تمرینات ادراکی حرکتی نتایج بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند و این نتایج بیانگر تاثیر فعالیت های ادراکی - حرکتی بر دامنه ی توجه دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر می باشد. مهارت های حرکتی و مهارت های شناختی ( از جمله توجه ) با هم تشکیل چرخه ای می دهند که تقویت هر یک باعث تقویت دیگری می گردد. آموزش مهارت ای حرتی فرصت های مناسبی برای جذب فعالانه ی درون دادهای حسی مختلف از محیط فراهم می آورد. در واقع رفتارهای حرکتی هدفمند، بر بهبود عملکرد متقابل کورتکس مغز و مخچه تاثیر گذاشته و این منجر بهبود مهارت های شناختی از جمله توجه می گردد بنابراین مداخلات حسی حرکتی منجر به افزایش دامنه توجه دانش آموزان کم توان ذهنی شده است.

کلیدواژه ها:

کم توان ذهنی آموزش پذیر ، دامنه ی توجه ، فعالیت های ادراکی ، حرکتی ، آزمون تولوز ، پیرون