بررسی و تحلیل نماد و نماد پردازی در داستان شازده احتجاب نوشته هوشنگ گلشیری

نماد پردازی، هنر بیان افکار و عواطف به صورت غیرمستقیم است و در واقع ابزاری است که برخی از پدیدآورندگان آثار برای عمق بخشیدن به اثر خود و انعکاس امور درونی، ذهنی و حالات عاطفی خود به کار می گیرند. هوشنگ گلشیری به عنوان یکی از نویسندگان برجسته معاصر، در داستان های خود از جمله رمان شازده احتجاب از نماد و نمادپردازی به کرات و مرات بهره می برد. شازده احتجاب، اثری است با درونمایه اجتماعی- روان شناسی که ان را از تاثیرگذارترین آثار در زمینه ادبیات داستانی دانسته اند. پژوهشگران در این مقاله با تکیه بر مبانی نمادپردازی در حوزه های مختلف روان شناسانه، طبیعت گرایانه،اجتماعی و... براین باورند که ظهور و بروز نمادهای روان شناسانه ی این اثر برجسته تر از دیگر مفاهیم نمادگرایانه است و نویسنده داستان با به کارگیری واژگان و اصطلاحات در مفاهیم نمادین، اوضاع روان شناختی شخصیت های داستانی خود را به تصویر کشیده است. این مقاله با توجه به این مسیله و با عنایت به فقدان پژوهش جدی در حوزه کشف و تحلیل نمادهای این داستان، سعی دارد نمادهای روان شناسانه ی غیرانسانی داستان شازده احتجاب را بررسی و تعابیر و گزاره های نمادین آن را با توجه به قراین و امارات درون متنی، تاویل کند

کلیدواژه ها:

شازده احتجاب ، هوشنگ گلشیری ، نماد پردازی ، نمادهای روان شناسانه ، ادبیات معاصر