مناسب سازی فضاهای شهری برای کودکان بر اساس اصول شهر دوستدار کودک (مورد مطالعه: محدوده هزارجریب و تخت فولاد منطقه 6 اصفهان)

بوده اند و برنامه ریزی ها بیشتر بر اساس خواست و نیاز بزرگسالان انجام می گیرد. هرچند در سالهای اخیر توجه به کودکان و نوجواناندر ابعاد مختلف موردتوجه قرارگرفته ولی اقدامات کالبدی و محیطی مناسبی اتخاذ نشده است. با اینوجود با پررنگ تر شدن مباحثحقوق شهروندی، توجه به تمام اقشار جامعه به خصوص کودکان به عنوان یک شهروند، بیشتر مورد توجه برنامه ریزان و مدیران شهریقرار گرفته است. شهر دوستدار کودک علاوه بر تامین نیاز های اولیه، امکان مشارکت و اظهار نظر را برای کودکان محقق می سازد. درهمین راستا پژوهش حاضر به منظور شناخت و بررسی اصول و معیار های شهر دوستدار کودک و میزان رعایت این اصول در دو محدودههزار جریب و تخت فولاد اصفهان انجام گرفته است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی_تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای واسنادی، بررسی های میدانی و مصاحبه است و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای Spss و Arc GIS بهره گرفته شد. در اینپژوهش ابتدا در قالب مبانی نظری به شناخت نیاز های کودکان و اصول مطرح شده توسط اندیشمندان مختلف درباره شهر دوستدارکودک پرداخته شد. سپس با توجه به مطالعات انجام گرفته و امکانات و اطلاعات در دسترس، پنج شاخص ایمنی و امنیت، دسترسی،اوقات فراغت، مشارکت و سلامت محیط برای سنجش میزان کودک مداری محدوده های مورد مطالعه انتخاب شد و ارزیابی هر شاخصبا توجه به اطلاعات موجود از طریق پرسشنامه، بررسی های میدانی، مصاحبه و تحلیل اطلاعات در GIS انجام گرفت. یافته های پژوهشحاکی از آن است امتیاز شاخص های شهر دوستدار کودک به غیر از مشارکت کودکان که دارای وضعیت بسیار نامناسبی می باشد، ازمقدار متوسطی برخوردار است و در مجموع امتیاز هر دو محدوه، با برتری ناچیز محدوده هزار جریب نسبت به محدوده تخت فولاد،نزدیک به هم است و نسبتا دوستدار کودک می باشند. در پایان نیز با توجه به مصاحبه ها و نیاز سنجی های انجام شده، راهبردها وسیاستهایی جهت دستیابی به رفاه کودکان و شهر دوستدار کودک ارایه شد.

کلیدواژه ها:

شهر دوستدار کودک ، فضاهای شهری ، کودک ، حقوق شهروندی