سنجش کیفیت زندگی در طراحی محیط

کیفیت محیط سکونت شهری معمولا از طریق شاخص های ذهنی حاصل از پیمایش و ارزیابی ادراکات و رضایت شهروندان اززندگی شهری و محیط سکونتی آنان؛ یا با استفاده از شاخص های عینی حاصل از داده های ثانویه، اندازه گیری می شود؛ تابدین وسیله سنجشی سیستماتیک در خصوص میزان رضایتمندی و بهره مندی شهروندان از ویژگی های محیطی، اجتماعی،فرهنگی،اقتصادی و کالبدی محیط سکونت به دست آید. این مقاله در پی آن است که مولفه های سنجش کیفیت زندگی را درمحیط مورد بررسی قرار دهد. به طوری که در ابتدا تعامل دو سویه روابط اجتماعی افراد و کیفیت محیطی را مورد بررسی قرارداده و پس از آن سازمان فضایی و زمانی را در محیط مورد تحلیل قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

کیفیت ، زندگی ، معماری ، مسکن