هویت بخشی سازمانی و تحلیل رفتگی شغلی با نقش میانجی خودکارآمدی کارکنان هلال احمر

هدف تحقیق شناخت رابطه هویت بخشی سازمانی و تحلیل رفتگیشغلی با در نظر گرفتن نقش میانجی خودکارآمدی در کارکنان هلالاحمر بود. روش تحقیق در این مطالعه توصیفی و از نوع همبستگیانتخاب شد. جامعه ی آماری این پژوهش، شامل کلیه کارکنان که درسال 1394 مشغول به خد مت بودند که از میان آنها بااستفاده ازجدول کریجسی مورگان تعداد 225 نفر به صورت روش نمونه گیریتصادفی ساده جهت انجام پژوهش انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه هویت بخشی سازمانی چنی (با اعتبار 90 / 0)، پرسشنامه تحلیل رفتگی شغلی مسلش (با اعتبار 0/92)، پرسشنامه خودکارآمدی شرر بود. روش تجزیه وتحلیل داده ها آمار توصیفی شامل میانگین انحراف استاندارد، خطای اندازه گیری و غیره و همچنین باتوجه بهساختار مفهومی تحقیق، روش مدل سازی معادلاتساختاری (SEM) وآماراستنباطی (تحلیل عاملی) با استفاده از نرمافزار SPSS و LISREL انجام شد. نتایج به دست آمده از این تحقیقنشان داد که که بین هویت بخشی سازمانی و خودکارآمدی رابطهمثبت و معناداری وجود دارد. بین خودکارآمدی و تحلیل رفتگیشغلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد، بین هویت بخشی سازمانیو تحلیل رفتگی شغلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد و همچنینبین هویت بخشی سازمانی و تحلیل رفتگی شغلی از طریقخودکارآمدی رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

هویت بخشی سازمانی ، تحلیل رفتگی شغلی ، خودکارآمدی