بررسی رابطه جهت گیری مذهبی و شادکامی سالمندان شرکت کننده در ورزش صبحگاهی شهرستان اردبیل

مقدمه: توجه به مسایل جسمانی و روانی سالمندان با روند افزایشی جمعیت این گروه، روبه گسترش است. شادکامی ازمهمترین نیازهای روانی بشر است که تاثیر عمدهای بر سلامت روان دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه جهت گیریمذهبی و شادکامی سالمندان شرکت کننده در ورزش همگانی شهرستان اردبیل انجام شد.روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع پژوهشهای همبستگی است . به همین منظور 140 نفر از سالمندان سالم بالای 60 سال به طورتصادفی از میان سالمندانی که به طور منظم و حداقل به مدت سه ماه در ورزش صبحگاهی شرکت کرده بودند، به عنوان نمونهآماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت ومقیاس شادکامی آکسفورد استفاده شد.به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از آزمون همبستگیپیرسون و آزمون t استفاده شد.نتایج : نتایج بدست آمده نشان می دهد که بین جهت گیری مذهبی و شادکامی رابطه معنادار است. تفاوت شادکامی سالمندانورزشکار بر اساس جنس معنی دار نیست. هم چنین در مورد مقایسه سالمندان با جهت گیری مذهبی درونی و بیرونی نتایج بیانگرآنست که افراد با جهت گیری مذهبی درونی از نظر شادکامی نسبت به افراد با جهت گیری مذهبی بیرونی وضعیت مناسب تری دارند.نتیجه گیری: بنا بر نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود که به کمک پاره ای مداخلات روانشناختی سالمندان ورزشکار را بسویجهت گیری مذهبی درونی سوق داد تا در تعامل با ورزش از شادکامی بالاتری برخوردار باشند.

کلیدواژه ها:

جهت گیری مذهبی درونی و برونی ، شادکامی ، ورزش ، سالمندان