کاربرد منحنی های یادگیری در پیش بینی زمان فعالیت های ساخت: مقایسه مدل های لگاریتمی- خطی و نمایی اصلاح شده

بسیاری از فعالیت های ساخت و ساز به دلیل ماهیت تکراری و داشتن سهم بالای نیروی انسانی، پدیده ای را نشان می دهند که اثر یادگیری نام دارد که به موجب آن، زمان، هزینه و به طور کلی تلاش لازم برای انجام یک فعالیت، با افزایش تعداد تکرارها، کاهش می یابد. منحنی یادگیری مدل ریاضی می باشد که این اثر را نشان می دهد. مهمترین ارزش منحنی های یادگیری، قابلیت آنها در پیش بینی عملکرد فعالیت ها است. این پیش بینی توسط مدل های مختلف منحنی یادگیری انجام می شود. این که دقت و اعتبار پیش بینی را انجام دهد، از اهداف این مقاله می باشند. در این راستا، یک مدل جدید برای منحنی یادگیری پیشنهاد شده و با مدل خطی مقایسه گردیده است. همچنین توانایی های پیش بینی دو روش استفاده از داده ها یعنی روش داده واحد و داده میانگین تجمعی مقایسه شدند. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی می تواند به عنوان یک مدل پیش بینی کننده مناسب، با مدل خطی رقابت کند و نتایج قابل قبول تری داشته باشد. مقادیر خطای پیش بینی توسط این دو مدل، در محدوده 15% تا 35% ارزیابی شد و همچنین مشخص شد زمانی که از داده های واحد برای پیش بینی استفاده شود، خطای پیش بینی کمتر از داده های میانگین تجمعی می باشد.

کلیدواژه ها:

اثر یادگیری ، منحنی یادگیری ، مدل لگاریتمی- خطی ، پیش بینی ، فعالیت های تکرار شونده ساخت