نقش توسعه و ترویج خدمت داوطلبانه در جهت رفاه و جذب گردشگران ( نمونه موردی شهر مشهد )

خدمت یکی از مفاهیمی است که در همه اندیشه های انسانی جایگاهی را به خود اختصاص داده است . انجام دادن کاری نیک به سود دیگران در باورهای دینی و برخی مکتب های انسان ساز با پسوندهایی چون خیریه و داوطلبانه و عام المنفعه و... در باورهای اخلاقی جایگاهی ارجمند دارد. آموزه های دین اسلام و احادیث و روایات وارده همواره این باور نیک را به صورت بارز و مستتر اشاعه داده است. بزرگان دین و آموزه های قرآن همواره مومنان و مسلمانان را به خیرخواهی و احسان و انجام کارهای نیک دعوت کرده اند. پژوهش ها به این نتیجه ما را هدایت می کنند که باورهای مذهبی نقش عمده ای در توسعه خدمات و فعالیت های خیرخواهانه دارد. هر مشهد به واسطه وجود مضجع منور حضرت علی بن موسی الرضا (ع) پذیرای سالانه حدود 20 میلیون زائر داخلی و خارجی است که این امر قابلیت آن را دارد به عنوان مظهر شهری توسعه یافته براساس توجه به اقتصاد و فرهنگ زائر مطرح شود. اساسی ترین تفکر در شهری با توسعه یافتگی بر مبنای اقتصاد زائر این است که هر شهروندی با درک مسئولیت ها و وظایفش در قبال جامعه خود را خادم زائرین بداند. این تحقیق تلاش بر آن دارد تا با تبیین اندیشه های زیربنایی خدمت داوطلبانه و تشریح اندیشه های دینی منبع این مفهوم و روشن کردن جایگاه خدمت خیرخواهانه، با تعریف مصداق ها و نمونه هایی اثبات کند که توجه به خدمت داوطلبانه به زائرین و گسترش و تعمیق فرهنگ شایسته میزبانی می تواند مهمترین جایگاه را در توسعه فرهنگی، توسعه اقتصادی و به تبع آن توسعه پایدار داشته باشد. در صورت عمل به چنین مصداق ها و تبدیل آن ها به تعهد، تفکر هر شهروند یک زائر تبلور و توسعه می یابد.

کلیدواژه ها:

خدمت داوطلبانه ، فرهنگ میزبانی ، مشهد ، توسعه فرهنگی و اقتصادی ، توسعه پایدار