اثربخشی 1 قصه گویی با زبان اشاره در میزان اضطراب دانش آموزان دبستانی ناشنوا

هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر قصه درمانی برکاهش علایم اضطراب دانش آموزان دختر ناشنوا بوده است. روش : بدین منظور در چهارچوب روش پژوهشی شبه آزمایشی، 20 نفر از دانش آموزان ناشنوا مضطرب در پژوهش شرکت داده شدند. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون - پس آزمون بدون گروه کنترل بوده است. پرسشنامه خودسنجی اضطراب کودکان بیرلسون مورد استفاده قرار گرفت.پس از اجرای پیش آزمون، برنامه قصه درمانی به مدت 12 جلسه 60 دقیقه ای )سه بار در هفته( اجرا شد و در پایان پس آزمون انجام شد. یافته ها : برای تجزیه و تحلیل داده ها در قسمت توصیفی از فراوانی،میانگین و انحراف معیار و در قسمت استنباطی از آزمون تی همبسته یک گروه استفاده شد. نتایج نشان داد که اضطراب تمام آزمودنیها در پایان برنامه درمانی کاهش یافت. علاوه بر این قصه درمانی بر درمان اختلالهای همبود شامل افسردگی،اختلالهای اضطرابی و لجبازی و نافرمانی مؤثر بوده است.نتیجه گیری: قصه درمانی علایم اضطراب و هراس را درکودکان مضطرب کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

اضطراب 4 ، قصه درمانی