پدافند غیرعامل و نگرشی بر تاب آوری جوامع شهری در مواجهه با بحران ها و مخاطرات محیطی

در طول تاریخ، حوادث و رخدادهای محیطی بی شماری زندگی شهری را مختل کرده اند. تغییرشدید آب و هوا، زلزله، و خطرآفرینی ساخت و سازهای انسانی به طور فزاینده ای رونق شهرها رادستخوش تهدید می کنند. لیکن مقابله با این مخاطرات محیطی نیازمند برنامه ریزی مدون و از پیشتعیین شده با هدف کاهش آسیب پذیری و سنجش میزان تاب آوری و انعطاف جوامع شهری در مواجهبا مخاطرات می باشد. در این بین پدافند غیرعامل با رویکردی آینده نگرانه درصدد انعطاف پذیر نمودنجوامع شهری می باشد. تاب آوری و کاهش خطرپذیری بلایا باید بخشی از طراحی شهری واستراتژی های دستیابی به توسعه پایدار باشد. لیکن تدوین و ارائه یک برنامه ریزی استراتژیکضرورتی اجتناب ناپذیر خواهد بود. فرایند برنامه ریزی استراتژیک به مراجع محلی امکان می دهدتا اولویت های کلیدی کاهش خطرپذیری بلایا را شناسایی کرده ، بر روی آنها تمرکز کنند و ببینندچه منابعی (انسانی،اقتصادی، تکنولوژیک و طبیعی) به طور محلی در دسترس می باشد. شهر در طیفرایند برنامه ریزی می تواند نقاط قوت و ضعف خود را ارزیابی کرده و هر گونه فاکتور خارجی کهباید برای حصول نتایج واقعی و عملی مورد رسیدگی قرار گیرد را مد نظر قرار دهد. در این بینسنجش میزان تاب آوری شهری با توجه به مولفه ها و ابعاد اقتصادی - اجتماعی، نهادی، زیست محیطیو... در مواجهه با نوع مخاطرات تشخیص داده شده و قبل از وقوع مخاطرات میزان تاب آوری جوامعشهری سنجیده می شود.

کلیدواژه ها:

بحران ، پدافند غیرعامل ، تاب آوری ، جوامع شهری ، ، مخاطرات محیطی