بررسی رابطه بین سبک رهبری، سبک حل مسئله و روابط گروه کاری با نوآوری در یک سازمان صنعتی

انسان در رهگذر تاریخ از قوه خلاقیت و تفکر خویش بهره جویی نموده، مشکلات خود را تشخیص داده و برای رفع آن راه حل ارائه داده است. در واقع انسان دنیای خود را با طرح ایده برنامه ریزی کرده و تغییرات و ابداعات را صورت می دهد. در ارتباط با سازمانها نیز می توان گفت راهکارهای مناسب هر جامعه که بتوانند با کارآمدی و اثربخشی از عهده حل مساله برآیند از مهمترین وسایل دستیابی به پیشرفت و ترقی می باشند. در این رهگذر توجه به خلاقیت و در پی آن نوآوری از اهمیت بسزایی برخوردار است. زیرا با خلاقیت می توان به ارائه راهکارهایی جهت حل مشکلات سازمانی و همچنین اثربخشی و بالندگی سازمانی پرداخت. منظور از خلاقیت، ارائه راهکارهای بدیع و جدید است که منجر به رفع مشکلات و یا اعتلای سازمان می شود و منظور از نوآوری به فعلیت رساندن خلاقیت می باشد، یعنی وقتی که خلاقیت تبدیل به عمل شود گفته می شود که نوآوری صورت پذیرفته است. در این پژوهش به نوآوری و مولفه های موثر در آن پرداخته شده است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه ساده و چندگانه بین سبک رهبری از نوع تبادل رهبر- عضو، سبک حل مساله از نوع شهودی و نطام مند، و روابط گروه کاری با جو سازمانی نوآورانه و رفتار نوآورانه در مجتمع فولاد مبارکه اصفهان می باشد. نمونه مورد مطالعه تحقیق شامل 200 نفر از کارکنان رده اپراتور سازمان مذکور می باند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. پس از ارائه پرسشنامه ها و جمع آوری آنها برای تجزیه و تحلیل آماری از روش های آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (همبستگی ساده و رگرسیون) استفاده گردید. بر اساس نتایج به دست آمده کلیه متغیرهای پیش بین همبستگی ساده مثبت و معناداری را با متغیرهای ملاک نشان دادند. اما در رگرسیون نتایج متفاوتی کسب گردید.

کلیدواژه ها:

سبک رهبری ، سبک حل مساله ، نوآوری