شناسایی و آسیب شناسی بافت های فرسوده ی شهری

شهر به عنوان یکی از عظیم ترین دستاوردهای فرهنگ و تمدن و یکی از فراگیرترین پدیده های اجتماعی عصر حاضر است. بافت تاریخی و قدیمی شهرهای کشور که در اغلب موارد هسته ی اولیه و اصلی شهرها را تشکیل میدهد از یک طرف جزء میراث فرهنگی و تاریخی شهرها محسوب شده و حفظ، بهسازی و توانمندسازی عملکردی آنها اجتناب ناپذیر می- باشد و از طرف دیگر اغلب این بافت ها با گذشت زمان و عدم توجه و نگهداری مناسب، دچار فرسودگی و اضمحلال کالبدی و عملکردی می گردند. این بافتها محدودهی آسیب پذیر شهر از نظر سوانح و مخاطرات محیطی به خصوص زلزله از یک طرف و نارسایی های عملکردی، کالبدی، زیست محیطی و اجتماعی اقتصادی از طرف دیگر است که نیازمند - شناسایی دقیق، جامع و مداخله آگاهانه و برنامه ریزی شده به منظور ساماندهی آن می باشد. از مهمترین ویژگی های این بافتها بهویژه بافتهای درون شهری که آنها را به حوزههای مسئلهدار تبدیل میکند، عدم توازن کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بسیار زیاد با بافت های پیرامونیشان می باشد. در نهایت میتوان گفت، از آنجا که بافتهای فرسوده هم یک تهدید بالفعل و هم یک تهدید بالقوه برای یک شهر و شهروندان آن می باشد، ضرورت نگاه تخصصی و برنامه ریزی کارشناسی برای نوسازی بافتهای فرسوده در هر مقطع زمانی مدیریت شهر بسیار حائز اهمیت است، لذا بافته ای فرسوده یک مسئله ی مهم و به نوعی از مؤلفه های مسئله ساز مدیریت شهری است. بنابراین در بهسازی و نوسازی این بافت های با ارزش شهری باید چنان عمل شود که این بافت ها هویت و اصالت خود را از دست ندهند، که در نتیجه اقدامات بهسازی و نوسازی به منظور ساماندهی این بافت ها در شهرها بسیار ضروری است.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، شناسایی و آسیب سناسی ، نوسازی و بهسازی ، شهر