تحلیل طراحی مرکز محله برای تداعی حس تعلق به مکان با رویکرد زمینه گرایی( نمونه موردی: محله چهارصد دستگاه کرج)

امروزه با توجه به گسترش روز افزون شهر های کوچک و بزرگ و فضاهای شهری نا مطلوب ، سازگاری محلات مسکونی و فضاهایعمومی آنها با نیاز های ساکنین اهمیت ویژه ای پیدا می کند. فضاهای مسکونی امروز از درک روح انسانی و تعلق اجتماعی به دورشده اند، به همین دلیل توجه به حس تعلق به مکان در یک محله بخصوص در محلاتی که از هویت قومی و جمعی برخوردارهستند و تعمیم آن به مرکز محله و مراکز محلاتی که قلب تپنده هر محله می باشند ضرورت دارد. پژوهش حاضر بر اساس اندیشههای اندیشمندان طراحی شهری و معماری، جامعه شناسی و روان شناسی به استخراج مباحث مرتبط با هویت و حس تعلق بهمکان می پردازد و با توجه به بستر موجود با رویکرد زمینه گرایی سعی در تبیین مفاهیم در طراحی یک مرکز محله دارد. در اینپژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و از طریق مشاهده ، مصاحبه ، بررسی اسناد داده ها را گرد آوری و آنها را تحلیل وارزیابی کرده و راهبردها و برنامه های اقدام برای طراحی مرکز محله در محله چهارصد دستگاه کرج تنظیم نموده ایم.

کلیدواژه ها:

مرکز محله ، حس تعلق به مکان ، زمینه گرایی ، هویت قومی ، طراحی شهری