آسیب شناسی فضای شهر از بعد سیما و منظر شهری

فضاهای شهری از جمله مسائلی است که همواره ماهیت فرارشته ای به خود دیده است . به دلیل تاثیرگذاری همه جانبه طیف کثیری از مطالعات بر ساخت و طراحی و شکل گیری فضاهای شهری و تاثیر کلیه طرحهای مرتبط با مباحث کالبدیو تجسمی نظیر طرحهای معماری ، شهرسازی ، طراحی شهری بر این مساله، ماهیت مذکور قابل درک است. شهر محصول مستقیم جامعه ای است که در آن زندگی می کنند و گوناگونی منظر شهرها در تاریخ و جغرافیای جهان،معلول اندیشه های متفاوت مدنی در جوامع می باشد.لذا سیما و منظر شهر می تواند معیاری باشد برای بررسی روند تحولات جامعه و فهم اندیشه ی مدنی آن. بدیهی است به دلیل تمایز ساختار و اندیشه ی مدنی جوامع، سهم حضور عرصه های آن در ایجاد فضاهای شهری و شکل گیری منظر آن ها متغیر خواهد بود. از این رو، برای قرائت منظر شهری و پیبردن به آن دستورزبان و به منظور حفظ منظر و تعیین خط مشی توسعه برای آینده ای که انتظارات و مناسباتش متفاوت خواهد بود، ضروری می باشد. زیر بنای تحلیلی بحث، این نکته است که ارتباطی میان ماهیت اجتماعی و سیاسی فضاهایشهری و منظر آن برقرار است که با قرائت آن می توان سهم حضور بخش های یک جامعه را در شکل گیری منظر آن شهر بازجست . هدف از این پژوهش،آسیب شناسی فضای شهر از بعد سیما و منظر شهری می باشد؛ که از ابعاد مختلف مورد بررسی قرارمی گیرد. روش پژوهش به صورت کتابخانه ای وبراساس معیارهای انسانی که مورد اتفاق صاحبنظران این رشته بوده مورد بررسیواقع شده و با مشاهده و مطالعات میدانی این صاحبنظران، دراغلب کشورهای در حال توسعه این معیارها بنا به دلایل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مورد عنایت و اقبال قرار نگرفته است. بر این اساس، یافته های این پژوهش نشان میدهد با ایجاد نگاه هویتگرایانه به مفهوم منظردر طرحهای شهری از آسیبهای فضای شهرها می توان کاست

کلیدواژه ها:

شهر ، فضای شهری ، سیما ، منظر ، آسیب شناسی