رابطه خودپنداره ریاضی و نگرش دانش آموزان به درس ریاضی با اضطراب ریاضی در دانش آموزان دختر پایه ششم دبستان

پژوهش حاضر به رابطه خودپنداره ریاضی و نگرش دانش آموزان به درس ریاضی با اضطراب ریاضی در دانش آموزان دختر پایه ششم دبستان شهرستان آبدانان پرداخته است. روش مطالعه توصیفی و از نوع همبستگی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان آبدانان که در سرا تصیریلی 1395- 1394 مشغول به تحصیلی بودند ( N=185 ). حجم نمونه پژوهش با استفاده از فرمول کوکران 125 نفر بود که از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه های پرسشنامه مقیاس اضطراب ریاضی چیو و هنری ( 1990 )، مقیاس به ریاضی ایکن ( 1979 ) و مقیاس خودپنداره ریاضی هربرت دبیلیو مارش ( 1983 ) استفاده شده است. داده ها از طریق آمار توصیفی و تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که بین متغیرهای پیش بین خودپنداره درس ریاضی، اضطراب امتصان ریاضی رابطه منفی و معناداری وجود دارد و نگرش به درس ریاضی ( لذتمندی درس ریاضی، اهمیت درس ریاضی، انگیزش یادگیری درس ریاضی) اضطراب امتحان ریاضی رابطه منفی و معناداری وجود دارد ولی بین خرده مقیاس احساس ترس و نگرانی از درس ریاضی با اضطراب امتحان ریاضی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خودپنداره ریاضی ، نگرش دانش به درس ریاضی ، اضطراب درس ریاضی ، دانش آموزان