تبیین اصول طراحی فضاهای عمومی ساختمان های بلند مرتبه با رویکرد پایداری اجتماعی

در شرایطی که عدم شناخت ماهیت ساخمان های بلند مرتبه مسکونی سبب ایجاد مشکلات برای ساکنان و بهره برداران گردیده است. به طوریکه در ارزیابی بعد از اجرا خیلی از این مجتمع های بلندمرتبه مسکونی مشکلات و گاهاً معضلاتی به چشم می خورد که با توجه به نوع مالکیت و نوع طراحی و عدم وجود فضاهای کافی اصلاح و برطرف کردن آنها مقدور نمی باشد. کاستی ها و مشکلات اجتماعی و روانی عدیده ای که برای ساکنین ساختمان های بلند مسکونی و ساکنان وجود دارد، جای پژوهش و بررسی های زیادی دارد. بی شک ساختمان های بلند مسکونی می تواند راهکاری برای زندگی مردم در کلان شهرهایی که با مسائلی نظیر گرانی زمین، تخریب محیط زیست، کمبود زمان، ترافیک سنگین و ... دست به گریبان اند باشد. در این راستا در مقایسه با فضاهای خصوصی، ساختمان های بلند مرتبه توجه به فضاهای عمومی و اصول طراحی این فضاها کمتر بوده است. این پژوهش در نظر دارد با بررسی مشکلات موجود در زمینه فضاهای عمومی ساختمان های بلند مرتبه مسکونی به ارائه راهکارهایی در زمینه طراحی این فضاها با رویکرد پایداری اجتماعی بپردازد. کوتاهی در توجه به طراحی فضاهای عمومی منطبق بر فرهنگ ایرانی اسلامی ساکنان ساختمان های بلند مرتبه نیز مشکلاتی در زمینه فرهنگ و امنیت اجتماعی، امنیت اخلاقی و ... را برای ساکنان ایجاد کرده است. روش تحقیق این پژوهش توصیفی و تحلیلی بوده و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و مطالعه اسنادی انجام شده است. در زمینه نحوه تأثیر فضاهای عمومی ساختمان های بلندمرتبه مسکونی بر پایداری اجتماعی به مولفه ها و متغییر میانجی نظیر: همبستگی ملی، تقویت انجمن های محلی، افزایش تعاملات در فضاهای اجتماعی، یکپارچگی اجتماعی، نمایش ارزش های فرهنگی موثر هستند. مراودات اجتماعی کارکردی است که با تاثیرپذیری از کیفیت فضاهای نیمه عمومی و مشترک ساختمان های بلند مرتبه در هنجارسازی های اجتماعی موثر می باشند.

کلیدواژه ها:

ساختمان های بلند مرتبه ، ایرانی- اسلامی ، طراحی معماری ، پایداری اجتماعی