بررسی هنر آینه کاری در معماری اسلامی و تزیینات داخلی بنا

آینه مظهر صداقت، شفافیت و روشنی است. هنر آینه کاری از هنرهای اصیل و سنتی ایران است که در داخل ابنیه بکار رفته و متآثر از اعتقادات معنوی و عرفانی ایرانیان می باشد به طوریکه می توان آن را هنر دینی و سنتی بشمار آورد. در آینه کاری هنرمند با استفاده از قطعات کوچک و بزرگ آینه، اشکال و طرح های تزیینی منظم و هندسی ایجاد کرده که بازتاب نور در آنها باعث درخشش و زیبایی در سطوح داخلی بنا شده است. در معماری اسلامی با استفاده از آینه کاری سعی شده تا نور بیشتری به داخل بنا هدایت شود. نور در اسلام نمادی از ذات مطلق الهی و منشأ تمام پاکی ها و نیکی هاست و نشانی از حرکت به سمت حقیقت است، بنابراین انعکاس نور در آینه با شکستگی های بسیار، علاوه بر زیبایی و روشنایی فضای عرفانی و روحانی را بوجود می آورد. هنر آینه کاری ، هنری کاملا اسلامیست که منحصرا به ایران اختصاص داشته است. در این مقاله سعی شده تا با بیان تحلیلی – توصیفی به بررسی هنر آینه کاری و کاربرد آن در فضاهای معماری ایرانی- اسلامی بپردازد. در نتیجه آینه در معماری فقط به منظور خلق زیبایی بکار نرفته بلکه جنبه عرفانی داشته و بیان کننده وحدت در کثرت می باشد.

کلیدواژه ها:

نور ، آینه کاری ، هنر اسلامی ، معماری اسلامی