بررسی اقتصادی سامانه های استحصال آب باران

کمبود منابع آب آشامیدنی موجب گسترش سامانه های استحصال آب باران در بسیاری از نقاط جهان شده است. به گونه ای که در برخی از این مناطق آب باران بخشی قابل توجه ی از مصارف غیرآشامیدنی را تأمین می کند. با این وجود ملاحظات اقتصادی کاربرد سامانه های استحصال آب باران چندان روشن نیست. به همین دلیل، در تحقیق حاضر مجموعاً نزدیک به 150 سامانه سطوح آبگیر باران در 17 کشور جهان مورد بررسی قرار گرفته است. بر اساس یافته های تحقیق می توان نتیجه گرفت که سامانه های جمع آوری آب باران منحصر به مناطق کم آب نبوده و تعداد قابل توجه ی از طرح های استحصال آب باران، با هدف کنترل زهکشی و جلوگیری از وقوع سیل، در کشورهای پرباران به اجرا در آمده است. نتایج همچین دلالت بر آن دارد که حداقل دوره بازگشت سرمایه سامانه های استحصال آب باران در کشورهای مختلف بین 5 تا 31 سال متغیر است. علاوه بر این متوسط حداقل دوره بازگشت سرمایه سامانه های مذکور معادل 16 سال برآورد شده است. نتیجه بررسی ها دلالت بر آن دارد که قیمت آب آشامیدنی طول دوره بازگشت سرمایه سامانه های استحصال آب باران را به شدت تحت تأثیر قرار می دهد. افزایش قیمت آب آشامیدنی، اختصاص یارانه دولتی و ارائه مشوق های مالی می تواند جنبه های اقتصادی این سامانه ها را به طور قابل ملاحظه ای بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

سامانه های استحصال آب باران ، ملاحظات اقتصادی ، دوره بازگشت سرمایه ، مصارف غیرآشامیدنی