بررسی امکان پذیری استفاده از معماری پایدار و معماری بومی در بازسازی بافت فرسوده تبریز

در جوامع توسعه یافته بدلیل شتاب و سرعت ساخت و ساز در دهه های گذشته و عدم توجه و نظارت کافی به استانداردها شاهد بروز حاشیه نشینی که منجر به ایجاد بافت متراکم و فرسوده در شهرهای بزرگ شده است در جهان امروز توسعه پایدار امری است متداول و با صرفه که در جهت ساخت و ساز و ایجاد محیطی انسانی و قابل زیست و در راستای احترام به محیط زیست و ارزشهای انسانی مورد استفاده قرار میگیرد معماری بومی نیز دیگر ابزاری است که می توان از آن در کنار معماری پایدار در جهت توسعه بهره برد در این مقاله سعی شده با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و رویکرد توصیفی راهکارهای بهبود شرایط بافتهای فرسوده در شهر تبریز از طریق معماری پایدار و معماری بومی ارائه شود

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری بومی ، بافت فرسوده ، تبریز