علل عدم موفقیت احزاب اسلامی در حصول قدرت پس از تحولات بهار عربی

بهار عربی را باید یک نقطه عطف تاریخی برای کشورهای عرب خاورمیانه و شمال آفریقا دانست که پیامدهای فراوانی به همراه داشته است. پس از آغاز این تحولات، بسیاری از تحلیل گران پیش بینی کردند که احزاب اسلامی گزینه نخست برای به دست گرفتن قدرت در کشورهای متأثر از آن خواهند بود، اما این موج برخلاف ادعای فوق حرکت کرده و تاکنون دستاوردهای به جز پس زدن دموکراسی و گسترش خشونت از یک سو، و انزوا و حاشیه نشینی برای اسلام گرایان از سوی دیگر، به همراه نداشته است. بر همین اساس سئوال اساسی مقاله این است که با توجه به پیش بینی عمده کارشناسان بر قدرت گیری جریان های اسلام گرایی در تحولات بهار عربی، دلیل از دست رفتن این شانس را باید در چه چیزی جستجو کرد؟ در پاسخ به سئوال فوق، مقاله با چارچوبی تحلیلی ضمن بررسی پیشینه احزاب اسلامی، به علل عدم موفقیت آنان در تحولات سال 2011 و پس از آن می پردازد. به صورت اختصار باید گفت که عامل اصلی این شکست یا عدم موفقیت را باید در نداشتن هویت سیاسی قوی ناشی از عدم تجربه در حوزه سیاست از سوی اسلام گرایان دانست تا در فرصت مناسب از این قدرت نهفته هویتی، برای پیشبرد اهداف خود استفاده نمایند. همچنین عوامل فرعی دیگری از قبیل نداشتن آمادگی لازم برای وقوع تحولاتی به این گستردگی و همچنین نداشتن تجربه کافی، استفاده از الگوی متفاوت ( همچون الگوی حزب عدالت و توسعه ترکیه )، ترویج خشونت از سوی برخی جریان های افراطی منتسب به اسلام گرایی و مسایلی از این قبیل را باید در مجموع به عنوان عوامل عدم موفقیت احزاب اسلامی در رسیدن به اهداف خود پس از بهار عربی دانست. روش تحقیق در این مقاله به صورت توصیفی - تحلیلی و با استفاده از مقالات موجود کتابخانه ای در این حوزه است.

کلیدواژه ها:

احزاب اسلامی ، بهار عربی ، قدرت ، هویت