ارزیابی تاثیر بهبود وضعیت کاربری های حیاتی کلانشهر تبریز در افزایش تاب آوری آنها در مقابل مخاطره طبیعی زلزله

ارتقاء تاب آوری کاربری های حیاتی دربرابر بحران زلزله، نه مقوله ارزانی است و نه ارزان به دست می آید اما فرآیندی است که برای استقرار جوامع شهری توانمند تر و پایدار تر بایستی آغاز گ در د. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی - تحلیلی به ارزیابی تاثیر بهبود وضعیت کارب ری های حیاتی کلانشهر تبریز در افزایش تاب آوری این کاربری ها از جنبه های استحکام بنا، مقاوم ت زمین، اجرای مقررات و ساخت سازها، بهسازی، هوشمند بودن آنها، پیش بینی امکان ذخیره اضطراری سوخت وآب و ... می پردازد. به منظور بررسی معیار های فوق ، توزیع پرسشنامه ب ین متخصصین بحران و شهرسازی و استخراج داده ها و تجزیه و تحلیل آنها در نرم افزار spss انجام شد، سپس با استفاده از روش آلفای کرونباخ جهت محاسبه میزان پایائی ابزار و همبستگی درونی سوالات مشخص شد و در مرحله بعد با استفاده از آزمون های کولموگروف - اسمیرنف و تک نمونه ای، مشخص شد که با اطمینان 0/95 وسطح خطای کوچکتر از 0/5 ، تفاوت آماری معنی داری بین دو میانگین واقعی( 2500 2 ( /و میانگین مفروض(3 (وجود دارد، ضمن آنکه بر اساس نتایج، مقدار میانگین واقعی( 2500 2 ( /از میانگین مفروض( 3 (کمتر است، بنابر این می توان گفت کاربری های ح یاتی کلانشهر تبریز در مقابل مخاطره طبیعی زلزله از تاب آوری بالایی برخوردار نیستند، پس ایمن سازی و بهبود کیفیت آنها و انجام بهسازی و اصلاحات جهت ارتقای تاب آوری شان ضرورت دارد، بطوریکه این کاربری ها در زمان بحران و بعد از آن به ارائه خدمات خود ادامه دهند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، کاربری حیاتی ، زلزله ، بهبود وضعیت ، تبریز