تجمع زیستی فلزات سنگین در بافت عضله ماهی سفید Rutilus frisii kutum و کپور Cyprinus carpio دریای خزر در آب های ساحلی استان مازندران

امروزه محصولات دریایی نقش قابل توجهی در تامین غذای مردم جهان دارند و با شناسایی کیفیت و برتری غذایی این فراورده ها بر دیگر مواد پروتئینی روز به روز بر مصرف آن افزوده می شود. به موازات افزایش مصرف این منابع و خصوصاً ماهیان، اهمیت بهداشت و سالمت آنان نیز، بیشتر میگردد که در این میان فلزات سنگین به علت فرایند بیولوژیکی و تجمع زیستی، تشخیص و اندازهگیری آن اهمیت زیادی دارد. بر این مبنا در این تحقیق غلظت فلزات سنگین نیکل و کروم در عضالت خوراکی 48 نمونه از دو گونه ماهی اقتصادی و پر مصرف در شمال کشور شامل: ماهی سفید )kutum frisii Rutilus )و کپور )carpio Cyprinus )دریای خزر در حوزه سواحل استان مازندران، با روش طیف سنج جذب اتمی مورد سنجش قرار گرفت. میانگین ± خطای استاندارد غلظت فلزات سنگین نیکل و کروم در بافت خوراکی ماهی سفید به ترتیب 28/0 68/1 و 12/0 65/0 میکرو گرم بر گرم وزن خشک نمونه و میانگین ± خطای استاندارد غلظت فلزات سنگین نیکل و کروم در بافت خوراکی ماهی کپور نیز به ترتیب 22/0 47/1 و 19/0 74/0 میکروگرم بر گرم وزن خشک نمونه اندازه گیری شد. این مقادیر با حد مجاز و سطح استاندارد، ارائه شده از سوی سازمان بهداشت جهانی برای ماهیان مقایسه شد. نتایج نشان داد که غلظت این فلزات در عضلات ماهیان مورد نظر، در مناطق مورد مطالعه یعنی بابلسر، فریدون کنار، محمود آباد، رستم رود نور، پارک جنگلی سی سنگان و نوشهر، اختلاف معنیداری با مقدار مجاز و سطح استاندارد خود دارند)05/0> P )که این امر بیانگر آلوده بودن آب این مناطق از لحاظ فلزات سنگین فوق می باشد.

کلیدواژه ها:

استان مازندران ، دریای خزر ، ماهی سفید ، ماهی کپور ، فلزات سنگین ، تجمع زیستی