مکانیابی فضاهای منعطف و چندعملکردی شهری با رویکرد افزایش تابآوری

از آنجاییکه شهر بستر وقوع حوادث و سوانح طبیعی است، توجه به پناهگاههایی ایمن و چندعملکردی مهم تلقی میشود. مردم حضور درفضاهایی را میپسنددند که بتواند نیازهای مختلفشان را بسته به تغییرات زمانی، محیطی و اجتماعی پاسخگو باشد. پژوهش پیش رو به دنبال مکان یابی و ارائه فضاهای شهری است که قابلیت چندعملکردی بودن را داشته باشند، تا بتوانند در برهههای زمانی گوناگون طیف گوناگونی ازعملکردها را به خود بگیرد. در حقیقت انعطافپذیری این فضاها هم در نوع استفاده و هم در برهه زمانی گوناگون معنی پیدا میکند. محدوده مطالعاتی بدلیل جایگاه منحصر به فرد در پهنه منطقه، تمرکز بالای جمعیت، فقدان فضاهای تنفسی، رفتوآمد بالا و حضور اقشار مختلف، منطقه 7تهران در نظر گرفته شد. ابتدا با بررسی متون و مبانی نظری و پژوهشهای پیشین، معیارهایی در راستای سنجش انعطافپذیری فضاها با هدف افزایش تابآوری ارائه شده است. وزندهی به این معیارها به کمک روش دلفی صورت گرفت و در این روش 20 پرسشنامه با مضمون سنجشمعیارهای بدست آمده، توسط اساتید متخصص ایرانی و تعدادی از اساتید فرانسوی، سوئدی و آلمانی تکمیل شد. در وزن دادن به معیارها ازنظرات گروه پنل متخصصین استفاده شد. سپس به منظور تولید نقشههای مکانیابی محدوده مطالعاتی از روش رگرسیون خطی بهرهگرفته شد وفضاهای چندعملکردی منعطف و تابآور مکانیابی شده است. همچنین عملکردهایی با توجه به برهههای زمانی GIS در نهایت به کمک نرمافزارقبل از بحران، حین و پس از بحران برای کاربریها و فضاهای مختلف بافت با درنظرگرفتن مالکیت هریک پیشنهاد شده است

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، فضاهای باز شهری ، چندعملکردی بودن و انعطافپذیری ، تابآوری ، روش دلفی