فنداسیون و تاثیر روانی فضاهای سبز در ساختار شهری

فطرت انسانها گرایش ذاتی به طبیعت دارد. نیاز انسانها از ابتدای خلقت به گیاه و طبیعت نیاز زیستی و حیاتی بوده است. این یک نیاز فیزیولوژیکی است.از این جهت که شامل یک نیروی فیزیکی - شیمیایی در مغز است که تمامی توانایی های عقلی و ادراکی فرد را سازمان داده و هدایت می کند. نیازها می توانند از لحاظ اضطراری بودن یا نبودن با هم متفاوت باشند. قرار گیری در محیط غنی و پیچیده طبیعت مغز و تفکر را غنی و پیچیده می کند هوشی را بالا می برد و محرومیت از محیط طبیعت تناسب ذهن و رفتار پرخاشگرانه را تشویق میکند همچنین رشد شهر نشینی و افزایش جمعیت در سالهای اخیر باعث شده است که شهرها با کمبود فضا مواجه شوند و در نتیجه آپارتمان نشینی رشد فزاینده ای داشته باشد .از طرف دیگر در نتیجه کمبود فضا، فضای سبز نیز در شهرها کاهش پیدا کرده است..در این مقاله که بر اساس روش توصیفی - تحلیلی تهیه گشته، سعی بر آن شده است که ضمن بیان اهمیت فضای سبز در شهرهای مدرن امروزی و تحلیل آن به این نتیجه رسید که سکونت در فضای سبز در مدت طولانی باعث افزایش سلامت روان میشود و در بهبود مؤلفه های مربوط به سلامت روان اهمیت دارد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، روانشناسی ، نیاز فیزیولژیکی ، فضای شهری