توزیع نور در درمان فتوداینامیک تومورهای فیبروسارکوما بر اساس شبیه سازی مونت کارلو

در درمانهای فتوداینامیک سه عامل نور شامل طول موج مناسب، حساس کننده های نوری و اکسیژن بافتی دست به دست یکدیگر داده، موجبات مرگ سلولی و نکروز تومورهای سرطانی را فراهم می نمایند. انتخاب طول موج نور، وابسته به حساس کننده بوده و عمق درمان بافتی را تعین خواهد کرد. 5-ALA یکی از حساس کننده های پر کاربرد است که در طول موج 630 نانومتر فعال می شود. چگونگی توزیع دوز نوری در بافت توموری و کنترل دمای بافت تحت تابش، از جمله مهمترین پارامترهایی است که در این درمانها می بایست بهینه گردد. در این ارتباط و به منظور دوزیمتری بافت، یکی از تکنیکهای رایج مونت کارلو بوده که به کمک آن می توان کیفیت توزیع دوز نور را در ناحیه تحت درمان معین نمود. تا کنون در روش مونت کارلو، مدلهای بافتی گوناگونی مد نظر قرار گرفته اند. در این تحقیق با لحاظ کردن مدل سه لایه بافت اقدام به بررسی توزیع دوز شده است.

کلیدواژه ها:

بافت زنده ، درمان فتوداینامیک ، انتشار نور ، شبیه سازی ، روش مونت کارلو