واکاوی وضعیت شاخصهای اشتغال و شناسایی استراتژی تقویت آن درسکونتگاه های روستایی

اشتغال افراد هر جامعهای یکی از مهمترین مباحثی است که امروزه توجه برنامهریزان و سیاست گذاران توسعه را به خود جلب کرد است؛ به طوری که در اکثر برنامهریزیها توجه و تأکید ویژهای بر آن شده است. با این وجود شکاف و نابرابری در بین جوامع در برخورداری از شاخص های اشتغال امری زیان آور بوده و به عدم تعادل منطقهای و ملی دامن میزند. هدف از پژوهش حاضر که به لحاظ ماهیت از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ روش، از نوع تحقیقات توصیفی - تحلیلی می باشد، بررسی وضعیت نواحی روسنایى شهرستان کیار در برخورداری از شاخص های اشتغال می باشد. جهت دستیابی به اهداف پژوهش پس بررسی مبانی و پیشینه موضوع، از ۱۴ شاخص مختلف اشتغال استفاده گردید و در جمع اوری دادهها مورد نیاز، تکیه اصلی بر مستندات مرکز آمار کشور در سال 1390 بودہ است.جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از مدل TOPSIS برای اولویت بندی نقاط روستایی به لحاظ برخورداری از شاخص-های اشتغال و از مدل SWOT برای ارائه استراتژی ها توسعه اشتغال، استفاده شده است. نتایج مدل TOPSISنشان داد در بین ۴۲ روستای مورد بررسی، سه روستای سرتشنیز، قلعه سلیم و حاجی آباد به ترتیب با ضریب -اولویت 0/609،0/538،0/525 بالاترین جایگاه و سه روستای گوشه ابشاران علیا و چهار طاق به ترتیب با ضریب اولویت0/117،0/105و0/139 پایین ترین رتبه ها را به لحاظ برخورداری از شاخص های اشتغال به خود اختصاصی داده اند. نتایج مدل.SWOT نشان داد امتیاز نهایی نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید در محدوده مورد مطالعه به ترتیب 3/39،3/54،3/29و3/05 می باشد و بهترین استراتژی جهت توسعه اشتغال در محدوده مورد مطالعه راهبردهای رقابتی-تهاجمی(so) می باشد

کلیدواژه ها:

مدلهای برنامهریزی ، اشتغال ، شاخصهای اشغال ، مناطق روستایی ، شهرستان کیار