بررسی رابطه بین مکانیزم های حاکمیت شرکتی و درماندگی مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

با گسترده شدن شرکت ها ومؤسسات مالی خطر جدایی مالکیت از مدیریت احساس می شود که میتواند شرکت را به سمت بحران مالی هدایت کند. نیاز به حاکمیت شرکتی (نظام راهبری شرکت) از تضادمنافع بالقوه بین افراد حاضر در ساختار شرکت ناشی می شود (مهرانی و همکاران، 1389). در اینپژوهش سعی بر آن است تا میزان تأثیر نظام راهبری شرکت در جلوگیری از درماندگی مالی شرکت هابررسی شود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران درقلمرو زمانی تحقیق یک دوره زمانی 7 ساله از سال 1387 الی 1393 می باشد. وتعداد شرکت ها پس ازبررسی و نمونه گیری غربال گری به 118 شرکت رسید.نتایج نشان می دهد که در حالت کلی، براساس مبانی نظری پژوهش انتظار می رود که سازوکارهایدورن سازمانی و برون سازمانی حاکمیت شرکتی بر درماندگی مالی شرکت تأثیر معناداری داشته باشند.در سطح اطمینان 95 %، نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های بدست آمدهنشان می دهد که از بین سازوکار های درون سازمانی حاکمیت شرکتی، دوگانگی مدیر عامل بردرماندگی مالی شرکت تأثیر مثبت دارد در حالی که، مالکیت مدیریتی و اعضای مستقل هیأت مدیره بردرماندگی مالی شرکت تأثیر منفی دارند. در ارتباط با تأثیر اندازه هیأت مدیره بر درماندگی مالی شرکتنتایج معناداری بدست نیآمد. در رابطه با سازوکار های برون سازمانی حاکمیت شرکتی نیز نتایج نشان می دهد که تمرکز مالکیت نهادی بر درماندگی مالی شرکت تأثیر منفی دارد ولی در ارتباط با تأثیرسطح مالکیت نهادی بر درماندگی مالی شرکت رابطه معناداری مشاهده نگردید.

کلیدواژه ها:

بازدارندگی ، مکانیزم حاکمیت شرکتی ، درماندگی مالی ، بورس اوراق بهادار تهران