طرح مهاربندها تحت راهبرد خرابی پیشرونده

در این مقاله به مرور رفتار مهاربندها تحت راهبرد خرابی پبشرونده در مهمترین مطالعات انجام شده تاکنون و دستورالعملهای موجود می پردازیم. یکی از مکانیزم هایی که در دهه های اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است خرابی پیشرونده می باشد. خرابی پیشرونده، پدیده ای است که در آن یک خسارت جزئی، باعث خرابی کل سازه یا قسمت زیادی از آن می شود. ویژگی اصلی این پدیده، عدم تناسب خرابی نهایی با خربی اولیه است. در این خرابی که به علت پدیده های طبیعی مانند باد، زلزله، حملات تروریستی و یا ضربه پدید می آید، یک یا تعدادی از المان های باربر سازه ناگهان خراب می شوند و پایداری سازه به خطر می افتد. وزارت دفاع امریکا (DOD) و مدیریت تعمیرات کلی امریکا (GSA)، اصول طراحی کاربردی و مناسبی را جهت کاهش پتانسیل خرابی پیشرونده در سازه ها ارائه کرده اند. خرابی پیشرونده در مقررات ملی ساختمان ایران برای ساختمان ها در نظر گرفته نشده است. بر اساس نتایج پژوهش ها می توان انتظار داشت در طراحی جامع یک قاب، ترکیب کمربند افقی در طبقات فوقانی با آرایش قطری گستر و یا حداقل قائم گستر قابل توصیه است و همچنین مطالعات نشان می دهد در ساختمانهای مهاربندی شده حذف ستون های گوشه حالت بحرانی تری نسبت به حذف ستون های میانی دارد و سازه های دارای مهاربندی همگرا نسبت به سازه های مهاربند واگرا عملکرد نسبی بهتری دارند که یکی از علل آن اتصال مستقیم عضو مهاربندی به گروه ستون محذوف می باشد. مشاهده می شود که ساختمان های فولادی سیستم های دو گانه با مهاربند که طبق ضوابط لرزه ای با مشخصات ویژه ساخته شده اند زمانی که یک ستون و مهاربندهای مجاور آنها در صورت وجود در طبقه همکف به هر دلیلی وظیفه باربری خود را بطور مناسب انجام ندهند به اندازه کافی برای مقابله با خرابی پیشرونده مقاوم هستند. هدف از این مقاله بررسی و مطالعه مدل سازه ای ساختمان های فولادی با طرح های مختلف مهاربندی تحت راهبرد خرابی پیشرونده می باشد.

کلیدواژه ها:

خرابی پیشرونده ، سازه فولادی ، مهاربندی همگرا ، مهاربندی واگرا ، قاب خمشی