بررسی تطبیقی ابر نمادهای شاعران مقاومت(پایداری) با تکیه و تأکید بر اشعار «مهدی اخوان ثالث» و «شهریار»

تأمل و تحقیق در حوزه ی شعر و ادبیات پایداری و تبیین ابعاد گوناگون دفاع مقدس ملت ایران با بهره گیری از زبان گویای هنر (به خصوص ادبیات) یکی از ضرورت های انکارناپذیری است که متأسفانه تا به امروز آن گونه که درخور این این رخداد عظیم تاریخی است، مورد توجه جد ی هنرمندان و اصحاب قل قرار نگرفته است. نماد یکی از آرایه های ادبی است که ویژگی بارز آن ابهام، ظدم صراحت، غیر مشروح و غیر مستقی بودن آن است. به این معنا که در زبان سمبولیک ماراد و مقصود، ظاهر و صورت کلا م نیست. بلکه مفهومی ورای ظاهر و فراتر و عمیق تر از آن است نمادگرایی و جامعه گرایی دو ویژگی اساسی اشعار شاعران مقاومت(پایداری) است. شاظران این دوره با زبانی سمبولیک و تأویل بردار، مسایل سیاسی اجتماعی زمانه ی خوی را در شاعر - منعکس می کنند. نماد در اشعار شهریار و اخوان ثالث جایگاهی ویژه و اساسی دارد. در این پرژوه ، ضمن تعریف نماد و شناساییخاستگاه آن، دغدغه های مطرح در جامعه ی ظصر شاظران و دلایلی که باعث شده شاعران از به کار گیری گفتار صریح و آشکار اجتناب کند و به زبان و ک م مبه نمادین روی بیاورند، مشخص شده است در این پژوه ابتدا نمادهای موجود در شعر دو شاعر مذکور، استخراج و سپس با ارائه مصراع هایی که نماد مورد نیر در آن درج شده است، به شرح، توضیح و تبیین نمادهای موجود در اشعار این شاعران پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

ادبیات مقاومت ، نماد ، زمستان اخوان ثالث ، اشعار شهریار