توصیف و مقایسه مقابر سلجوقی شهر دامغان براساس گونه شناسی معمارانه

معماری ایران و تزیینات وابسته به آن همواره از آغاز تا زمان اوج و افول، در تداوم و پویایی بی نظیری بوده است. در عصر سلجوقیهنر معماری به شکوفایی وکمال نسبی رسید و هنرمندان و معماران آثار فراوانی به وجود آوردند. برج مقبره ها شاهکارهای آجرکاریهستند؛ که تزیینات آجر کاری عصر سلجوقیان از لحاظ تکنیک، تنوع طرح، کمال آن را در این دوره معماری ایران نشان می دهد. در اینبین برج چهل دختران دامغان که از ظرافت و زیبایی خاصی برخوردار است؛ از نظر تاریخی، فرم، معماری، سازه و تزیینات مربوطه موردتحقیق و پژوهش قرار گرفته است. سپس با بناهای هم دوره خود چون برج طغرل ری، برج های خرقان و برج پیر علمدار دامغان، چه درنوع مصالح و چه از نظر ویژگی های معماری و تزیینی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. بنابر یافته های تحقیق می توان به زمانساخت و مرمت بنا، شیوه اجرای بنا و گنبد آن و تزیینات و همچنین شیوه ی طراحی پلان و در نهایت گونه شناسی معماری اشاره نمود وشرح جامعی، هم از نظر تاریخی و هم معماری برج چهل دختر حاصل گردد.