تحلیل و بررسی نظام فضای سبز در معماری سنتی ایران و دوره باروک فرانسه

تحقیقات انجام یافته در موردفضاهای سبز و باغ های تاریخی بطور عمده شامل نحوه شکل گیری، نوع عناصر بکار رفته، نحوه چیدمانو ساختار فضایی آنهاست؛ در حالیکه این مقاله قصد داردتا علاوه بر موارد فوق به تاثیر گذاری عناصر، اجزا و کالبد بر کاربر نیز بپردازد.ساختمایه های دست بشر به منظور برآورده کردن نیازهای مادی و معنوی وی بوده و طراح و سازنده با اشراف بر این موضوع دست به خلقفضایی می زده تا بتواند نیازهای فطری انسان، به مانند دستیابی به آرامش را برآورده سازد. در این میان ایده باغسازی شرقی و غربیمتفاوت بود. این مقاله بر آن است تا نمونه هایی از باغ های ایرانی و باروک فرانسه با سابقه ای کهن و تکامل یافته طی قرون متمادی را بهگونه ای تطبیقی همراه با نتیجه گیری منطقی به مقایسه بنشیند و با بیان اشتراکات و افتراقات آنها، شیوه های متفاوت طراحی جهتخلق مفهوم واحد را در انطباق با شرایط محیطی و فرهنگی متفاوت به مکاشفه بپردازد. نتایج حاکی از آن است که موثرترین راه حصولآرامش در فضا از ترجمان اعتقادات مذهبی مردمان حاصل شده اگر چه در فرهنگ ها و اقلیم های گوناگون به گونه ای متفاوت نمود یافته است.

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، باغ ، باروک فرانسه ، مفهوم فضا ، باغ ایرانی ، ورسای ، باغ های صفوی