بررسی عناصر شهری اصفهان در قرون مختلف از دیدگاه جهانگردان خارجی با رویکرد تطبیقی (قرن 16-20)

در ارتباط با توصیف اصفهان سیاحان مختلفی از آن با نام بهشت یاد کرد اند، معماران مسلمان با عنایت به توصیف های قرآن در مورد بهشت به ساخت باغ هایی در این شهرپرداختند، تا اصفهان جلوه ای از فناناپذیر بودن و جاودانگی جهان ابدی و باغ های بهشتی باشد. این مفهموم و تجلی آن در معماری و شهرسازی ایرانی، در نظر جهانگردان خارجی، خاصه دردوران صفوی، بازتاب های ویژه ای داشته است که در این مقاله با روش مطالعات کتابخانه ای، و با رجوع به اسناد ومدارک مربوط، مورد بازبینی قرار گرفت. و چهار واژه شاخص چهار باغ، میدان شاه، پل و بهشت از نظر سیاحان مختلف قرن 16-20 به روش تطبیقی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان می دهد که در ادوار مختلف تاریخ، این گرایش وجود داشته است تا با احداث باغ یا پل بر روی رودخانه با تعابیری که از بهشت مطرح می شود، برابری کند. در این مقاله تلاش می شود تا در رویکردی تطبیقی امکان بررسی این سه عنصر شهری در ایجاد بهشت زمینی مد نظر معماران و تاثیر آنها بر سامان دهی شهر اصفهان فراهم شود.

کلیدواژه ها:

چهارباغ-میدان-بهشت-اصفهان-سیاحان