شهر الکترونیک و تجارت سیار

با ظهور صنایع مختلف همراه با پیدایش کامپیوتر و به دنبال آن ارتباطات شبکه ای در قالب اینترنت و پیشرفت سریع فن‌‌آوری اطلاعات و ارتباطات، فضا و چهره جدیدی برای شهر به وجود آمد که از آن تعبیر به «شهر مجازی» یا شهر الکترونیکی می‌شود. شهر الکترونیکی را می توانیم اینگونه تعریف کنیم: «شهری که تمام ظرفیت های موجود در آن امکان تبدیل و قرار گرفتن در فرآیند اطلاعاتی را داشته و بتواند به فضای مجازی منتقل شود.» یا در تعریف دیگری ارائه دسترسی الکترونیکی شهروندان به شهرداری و اماکن مختلف شهری به صورت شبانه روزی و هفت روز هفته، به شیوه ای با ثبات، قابل اطمینان، امن و محرمانه شهر الکترونیک می گوییم. در واقع شهر الکترونیک، یک شهر بیست و چهار ساعته است و امور شهری در تمام شبانه روز در جریان است یعنی محدودیت زمانی و مکانی در شهر از بین خواهد رفت. بر اساس این تعاریف تمام فعالیت ها از قبیل فعالیت های بانکی، تجاری، اداری، تفریحی، علمی، مسافرتی، سیاسی، درمانی و حتی کاریابی و درخواست کار به صورت الکترونیکی انجام می گیرد. در واقع چهره شهرها از حالت سنتی وارد فضای دیجیتالی شده و «محل فعالیت ها» به «فضای فعالیت ها» تبدیل می شود. برای ایجاد شهر الکترونیکی نیاز به شکل گیری پدیده های نوینی از جمله تجارت الکترونیکی می باشد. بدین معنا که در این شهر مبادله کالا و خدمات و اطلاعات به صورت الکترونیکی صورت می پذیرد. یکی از اشکال انجام این نوع تجارت، تجارت سیار یا بدون سیم می باشد که انواع فعالیت های بانکی، تجاری و ... را تحت پوشش خود قرار می دهد. با توجه به گرایش روزافزون مردم و بنگاه ها به انجام این نوع تجارت، شکل گیری شهری به صورت الکترونیک بدون حضور تجارت سیار امکان‌پذیر نمی باشد. در این مقاله با این مفهوم و نقش آن در توسعه الکترونیکی آشنا می‌شویم.