ارتقای تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی با رویکردی ویژه بر خلق فضای نیمه عمومی

هدف از این پژوهش بررسی مولفه های تا ثیر گذار در ارتقای تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی است و از آنجا که رفتارهای اجتماعی زمینه دستیابی به تعاملات بین افراد را به وجود می آورد نمی توان تأثیر شرایط پیرامون را بر شکل گیری رفتاراجتماعی نادیده گرفت. همچنین با توجه به اینکه در دوران معاصر با عوض شدن شیوه زندگی مفهوم خانه به معنای محصولی شبه طبیعی و پاسخگو به نیازهای مادی و معنوی انسان جای خود را به واحدهای مسکونی داده است، می توان این ادعا را در مورد تعامل هویت ساکنان و محیط مسکونی داشت که انسان طبق هویت متصور خود محیط مسکونی را با درک مکان موجود و باعناصر معنایی شکل می دهد تا در یک کنش متقابل نمادین از طریق محیط ساخته شده با دیگران در تعامل قرار دهد .و در این میان فضای نیمه عمومی به عنوان فضایی که فرآیند جامعه پذیری را میسر می نماید قرارگاهی رفتاری است که الگوهای جاریرفتارها در آن نیاز به خلوت و تنهایی ندارد . نوع این تحقیق توصیفی تحلیلی است و روش گردآوری داده ها بر مبنای مطالعات کتابخانه ای می باشد . در پایان به ارائه راهکارهایی در زمینه طراحی فضاهای نیمه عمومی در مجتمع های مسکونی جهت نیل به هدف مورد نظر پرداخته است

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، رفتارهای اجتماعی ، مجتمع مسکونی ، فضای نیمه عمومی