بررسی اثر رنگو نور در طراحی داخلی فضاهای درمانی از منظر کیفیت شفابخشی محیط

فضاهای درمانی ، از بدو حیات بشر به عنوان یکی از اصلی ترین مبادی و احتیاجات در امور بهداشت و درمان جامعه بوده است. طرحهای مطلوب معماری به هر منظور که باشند فقط در صورتی می توانند کاملاً مفید واقع گردند که در آنها فضاهای مختلف بر اساس نیازهای استفاده کنندگان در جهت بهبود و تسریع فعالیت های گوناگون طراحی گردد. از آنجایی که در طراحی داخلی فضاهای درمانی با توجه به عملکرد آنها ، بیشترین تاثیر به عهده شاخصه های نور ، رنگ و همچنین ایجاد فرم های تاثیرگذار بصری می باشد، استفاده از عناصری مانند تابلوهای نقاشی و تصاویری زیبا از طبیعت در اتاقهای بیماران و راهروهای منتهی به بخش های مختلف درمانی در جهت القای حس آرامش ، امنیت و تحریک احساسات بصری و همچنین ایجاد ارتباط فضایی و چشم انداز به فضاهای مختلف داخلی و یا طبیعت و مناظر محوطه خارجی فضاهای درمانی به منظور انگیزش حس تعلق و آرامش، می تواند در تسریع روند درمان و افزایش کیفیت شفابخشی محیط تاثیر بسزایی داشته باشد. می توان به روشنی تاثیر مستقیم این عوامل را علاوه بر روند بهبود بیماران در افزایش کارایی بیشتر پزشکان وکارکنان نیز مشاهده نمود. در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از این عناصر و تاثیرات آنها بر محیط ، با تکیه بر کاهشاسترس ، اضطراب ناشی از حضور در محیط های درمانی و انگیزش حس تعلق ، در روند بهبود بیماران و افزایش بازدهی فضاهای درمانی تاثیر بگذاریم و نتیجه آن فضایی درمانی می باشد که کیفیت شفابخشی محیطی را نیز به همراه دارد.

کلیدواژه ها:

رنگ ، فرم های بصری ، فضاهای درمانی ، کیفیت شفابخشی محیط ، نور