کاربرد مدل های عامل بنیان در شبیه سازی رفتار مسیریابی افراد در محیط های ناآشنا

رفتار مسیریابی جنبشی هدفمند، هدایت شده و با انگیزه است که از مبدا تا به مقصد در فاصله ای مشخص صورت می گیرد که به طور مستقیم توسط عابر درک نمی شود. که شامل تعاملات بین مسیریاب و محیط است. مسیریابی به دنبال پیدا کردن پاسخ هایی به پرسش های فضایی استکه آن حل مشکل فضا است. در واقع، پیدا کردن راه حلی از طریق توانایی های شناختی از اطلاعات فضایی- دریافتی که از طریق توسعه اطلاعاتمسیریابی فرا گرفته می شود و به عنوان پایه ای برای برنامه ریزی و تصمیم گیری است که سپس این تصمیمات به عمل تبدیل می شود. شبیه سازی رفتار بشر در فضا روش پژوهش بسیار جالب و قدرتمند برای پیشبرد ادراک شناخت فضایی بشر و تعامل انسان ها با محیط است. مدل های عامل بنیان 9 به عنوان یک پارادایم محاسباتی جدید، یک روش طبیعی شبیه سازی سیستم است که شامل نهاد های دنیای واقعی است که ذاتاً برای شبیه سازی رفتار افراد به روش خیلی واقع گرایانه مناسب است. هدف از این مقاله، بیان کاربرد مدل های عامل بنیان در شبیه سازی رفتاری،به عنوان یک روش نسبتاً جدید برای مدلسازی فرآیند مسیریابی است. شبیه سازی عامل بنیان می تواند کمک شایانی برای تحلیل مسائل مربوط به مسیریابی در فضاهای داخلی ساختمان کند. در این مقاله ابتداً، اساس مدل سازی عامل بنیان تبیین می شود، ابزارهای مورد استفاده در این زمینه معرفی می گردد و کاربرد آن در زمینه شبیه سازی رفتار مسیریابی در داخل ساختمان با ارائه نمونه پژوهش موردی بیان می گردد و در آخر ، پیشنهاداتی برای کاربست این مدل ها در مسیریابی ارائه شده است

کلیدواژه ها:

رفتار مسیریابی ، مدلسازی عامل بنیان ، شبیه سازی چند عامله ، قابلیت محیط