محاسبه ی زمان مناسب کاری و تعداد ادوات لازم برای انجام به موقع عملیات و مقایسه انرژی مصرف شده تحت دو سیستم متفاوت کشت در استان قزوین

با توجه به این که شاخص پیشرفت برای هر کشور مقدار سرانه مصرفی انرژی می باشد و با کارایی مطلوب به مصرف رسیده باشد لازم است هر سیستم کشت در کشاورزی مورد آنالیز از دید انرژی قرار گرفته و روش های نوین ارائه گردد. در این پژوهش کارایی انرژی تحت دو روش کشت تمام مکانیزه اما سنتی و کشت با سیستم بی خاکورزی مورد مطالعه قرار گرفته است و نتایج نشان داده که برای یک هکتار با سیستم No Till با عملکرد حدود 4 تن در هکتار در سال اول که به مرور زیاد می شود برابرMJ 13218 می باشد ، اما در حالت تمام مکانیزه سنتی مجموع انرژی های مصرفی برابر 14MJ ، 20645 است که متوسط عملکرد در این حالت برابر 5 تن می باشد و به مرور کاهش پیدا می کند در نتیجه ما شاهد اختلافMJ 14 ، 7427 در هکتار می باشیم . همچنین با توجه به سطح زیر کشت که برابر 31429 هکتار می باشد ، با تبدیل عملیات از سیستم مکانیزه سنتی به سیستم NoTill، شاهد آزاد شدن 2,33 * 108 MJ انرژی در منطقه خواهیم بود. همچنین میزان مصرف سوخت به کل انرژی مصرفی در سیستم No Till در حدود 18% می باشد در حالی که همین محاسبه برای کشت تمام مکانیزه سنتی برابر 43% می باشد که نشان دهنده بهره وری بیشتر سوخت در کشت No Till نسبت به کشت تمام مکانیزه سنتی است . بنابراین لزوم استفاده از سیستم های حفاظتی کشت در منطقه به منظور جلوگیری از اتلاف انرژی و حفظ محیط زیست و به طور کلی رسیدن به یک سیستم کشاورزی پایدار منطقی به نظر می رسد ، اما نباید فراموش کرد که بروز کردن کشاورزی نباید موجب بیکاری نیروی کار در منطقه گردد . پس باید تعامل مشترکی بین این دو اصل متناقص با هم برقرار گردد.

کلیدواژه ها:

مصرف انرژی ، سیستم کشت ، No Till ، انجام به موقع عملیات