ارزیابی ویژگیهای کمی فضای سبز شهر سبزوار با تاکید براکولوژی سیمای سرزمین

بوم شناسی سیمای سرزمین یکی از شاخههای جدید علم بوم شناسی است که بر مقیاسهای مکانی وسیع و تاثیرات اکولوژیکی الگوی مکانی در اکوسیستم تاکید دارد و میخواهد راهی برای ملاحظهه ناهمگنی محیط و تکه تکه شدن محیط بیابد. بوم شناسی سیمای سرزمین میتواند به عنوان رهیافتی همه جانبه نگر در طراحظی سیمای سرزمین استفاده شود. این رهیافت نه تنها مباحظث اکولوژیکی و زیستی را در طراحظی سیمای سرزمین مطرح میکند بلکه به مباحظث اقتصادی و جامعه شناسی نیز میپردازد و میتواند در طراحظی سیماهایی که از نهر زیست محیطی پایدارتر و از لحاظ زیبایی شناختی و فرهنگی مناسبترند کمک کند. در این مطالعه سعی شده تا با کاربرد علم اکولوژی سیمای سرزمین، ویژگیهای کمی فضای سبز شهری در جهت حظفاظت هر چه بیشتر مورد ارزیابی قرار گیرد. برای همین فضاهای سبز شهری با استفاده از عکس هوایی و تصاویر ماهوارهای به روش طبقهبندی نهارت نشده ) الگوریتم K-Means ( استخراج شدند. سپس با استفاده از نرم افزار FRAGSTATS ترکیب و توزیع لکههای فضاهای سبز شهری به کمک 4 سنجه CA ، NP ، TE ، COHSION مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این ارزیابی نشان داد که کاربری فضای سبز نیمه عمومی که بنا به ماهیتشان فاقد بازدهی اجتماعی هستند، از نهر بازدهی اکولوژیک به مراتب سهم بیشتری نسبت به دیگر کاربریها دارند و در مقابل کاربری فضای سبز عمومی که از فراوانی نسبی کافی برخوردار نیستند و دارای پراکندگی بیشتری هستند، از نهر پیوستگی و انسجام اکولوژیکی بسیار ضعیف ارزیابی شدند. توسعه کالبدی شهر، ساخت و سازهای بیرویه بدون ملاحظهات زیست محیطی هم، سبب تخریب هر چه بیشتر باغات شده، به طوری که از نهر درصد پوشش، مساحظت و پیوستگی اکولوژیکی نسبت به دیگر کاربریها ضعیف ارزیابی شدند.

کلیدواژه ها:

اکولوژی سیمای سرزمین ، متریکهای سیمای سرزمین ، ارزیابی ، کاربری فضاهای سبز شهری ، سبزوار