مالکیت اموال منقول و غیرمنقول در حقوق ایران

در اصطلاح حقوقی به چیزی مال گفته می شود که قابل دادوستد باشد و برای آن عرضه و تقاضا مطرح بوده و بتوان آن را به پول تقویم و ارزیابی کرد. اموال منقول در اصطلاح حقوقی به اشیایی که نقل آن از محلی به محل دیگر ممکن باشد، بدون این که به خود یا محل آن خرابی وارد آید، گفته می شود. اموال غیرمنقول هم در اصطلاح حقوقی به مالی که از جایی به جایی قابل انتقال نباشد، گفته می شود. مالکیت اموال منقول و غیرمنقول در حقوق ما دارای اهمیت ویژه ای است و مواد 11 تا 22 قانون مدنی به تشریح آن پرداخته است. بر این اساس پژوهش حاضر با عنوان مالکیت اموال منقول و غیرمنقول در حقوق ایران به بررسی این موضوع می پردازد. روش انجام پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که: - ضابطه اصلی در تشخیص مال غیرمنقول و منقول، قابلیت و امکان حمل ونقل است. به این ترتیب که هرگاه مالی قابل حرکت دادن باشد، بی آنکه برای عین یا محل آن خرابی به بار آید، منقول نامند. اما اگر مالی قابل نقل مکان نباشد، یا نقل آن ممکن شود، ولی موجب ویرانی و خرابی عین یا محل آن گردد، منقول گویند.